احساس مادرانه

هو العاشق

فکر می کنم این روزها شاید مهم ترین ارزش آدم ها به "ماندن" باشد. البته نه ماندن به معنای روزمره اش . بلکه ماندن به معنای ماندگاری . این روزهایی که آدم ها صبح که از خواب بیدار می شوند تا شب که دوباره می خوابند، قلبشان برای چندین نفر تندتر می زند، ماندن خیلی قشنگ است . و خیلی با ارزش! 

این روزها، در دنیایی که ما گم شده ایم در انبوه دوستت دارم ها روزمرگی زده، دوستت دارم های دروغین، دوستت دارم های سودجویانه، یک دوستت دارم واقعی خیلی می چسبد . دوستت دارم ای که از اعماق قلبت برخاسته باشد، اصلا از درون خود دلت!

این روزها دوست داشتن خیلی شجاعت می خواهد . یا باید خیلی شجاع باشی یا تو هم بشوی مثل هزاران آدم این شهر که سالیانی است از یاد برده اند ماندن را، وفاداری را، همیشه دوست داشتن را . 

فکر می کنم ماندن مهم ترین قشنگی مادرها باشد . در دنیایی که پر است از دروغ و فریب، حقیقی دوست داشتن خیلی قشنگ است . تاتی تاتی کردن و غذا پختن و شیر دادن و یاد دادن و حرف زدن و ناز و نوازش کردن را که همه بلدند . آنی که سخت است، دوست داشتن است . مهم ترین ویژگی مادرها! که آن پسرش یا دخترش، هرچه که باشد دوستش دارد . مریض باشد، دوستش دارد . زیبا باشد، زشت باشد، دوستش دارد . و شاید مفهومی فراتر از دوست داشتن! عشق . نه! اشتباه کردم! که این کلمه را دیگر دوست ندارم . دستمالی اش کرده اند عشق را . به هوس های خودشان گفتند عشق و خرابش کردند . راستش واژه دیگری به ذهنم نمی رسد برای نوشتن . شاید همان دوست داشتن از همه چیز قشنگ تر باشد . دوست داشتنِ ماندگارِ بدون قید و شرط . یا به عبارتی احساس مادرانه .

روز مادر مبارک!